dinsdag 24 juli 2007
Het is weer zo ver...
Soms gebeurt het zomaar opeens, het slaat echt nergens op en is stront irritant. Dan ben je zó enorm moe dat je geen pap meer kunt zeggen,werkelijk geen stap meer kunt verzetten, de hele wereld draait en je buik raar voelt van vermoeidheid. Dan ben je gelukkig dat je éindelijk in bed ligt en metéén diepe in slaap valt in de armen van je partner. En opeens na een niet zo lange tijd schiet je wakker van een geluid wat je op straat hoort of in de kamer, van een beweging, of een schok. Je bent klaarwakker en kan niet meer inslapen terwijl je enorm moe bent. Na een uur van draaien en irritatie sta je uiteindelijk op omdat het geen zin heeft nóg langer te draaien in bed omdat je niet kunt inslapen waardoor de gevoelens irritatie en frustratie alleen maar groter worden...
zondag 15 juli 2007
Uit de oude doos
Het is weer zover... Een tv fragment uit de oude doos.
Deze keer heb ik de begin tune van Maja de Bij. Maja de Bij heb ik altijd graag gekeken als kind, en mijn vroegste herinneringen aan de serie gaan terug naar toen ik 3 jaar was.
Deze keer heb ik de begin tune van Maja de Bij. Maja de Bij heb ik altijd graag gekeken als kind, en mijn vroegste herinneringen aan de serie gaan terug naar toen ik 3 jaar was.
Bron: http://www.kindertv.net/index.php?option=com_content&task=view&id=2177&Itemid=358
donderdag 5 juli 2007
Ja, het leeft nog!!!!!
Ja, ik leef nog!!! Eindelijk na bijna 2 maanden stilte rond mijn doen en laten in Berlijn eindelijk een bericht, een soort van update misschien???
Het laatste blog wat ik schreef was tijdens de 4 weken durende "Maßnahme" die ik verplicht volgde in het kader van mijn aanmelding als werkeloze bij het "Arbeitsamt". Liekie was back to school, en wat het me uiteindelijk opleverde??? Ten eerste veel erger over de lestijden, de inhoud van de lessen en de kinderachtige manier waarop het Arbeitsamt controleert of je wel aanwezig was of niet te laat bij de lessen kwam opdagen.
Ten tweede een zware verkoudheid in de laatste week van de maßnahme doordat de dagen voor mij achteraf gezien best wel zwaar en vermoeiend waren. Ondanks dat de lessen qua inhoud en zwaarte een lachertje waren kwam ik iedere dag uitgeput thuis, omdat ik toch 4 weken lang iedere dag vanaf 7 uur 's morgens onderweg was en rond 5 uur 's middags weer thuis kwam. Ik heb in Nederland vanaf 2001 natuurlijk ook niet voor niets maar 26 uur per week gewerkt in plaats van 40.. Bovendien is het best pittig om de hele dag op te letten en saaie stof je me op te nemen in een taal die niet de moedertaal is, best vermoeiend. Het is toch een beetje anders als tv kijken. Hehe..
Ten derde wéér een certificaat voor mijn diplomamap die ondertussen uitpuilt van alle certificaten die ik tijdens opleidingen en werk behaald heb.
Al met al is deze Maßnahme tijd- en geldverspilling geweest, had effektief kunnen zijn als iedere deelnemer een persoonlijke benadering had gekregen.
Ik kan nu nog steeds geen redelijke sollicitatiebrief schrijven die naar Duitse maatstaven is, maar... ik weet hoe ik perfect mijn cv bijelkaar kan liegen daar de Duitse werkgever absoluut geen gaten duldt.
Verder ben ik "druk" met een opdracht voor een website van een gebouwenreinigingsbedrijf, of tewel een schoonmaakedrijf. Het wil echter niet echt vlotten met de website, omdat ik nu wéér een opdracht heb met weinig tot geen materiaal wat ik kan gebruiken.
Verder ben ik nog steeds erg verdiept in Second Life. Fresh en ik krijgen er steeds meer plezier in omdat we steeds meer leren qua bouwen en kleding ontwerpen. Naast de T-shirts verkopen we nu ook leren motorvesten die door de heren motorrijder (type chopper) in Second Life open gedragen worden. We zijn er achter gekomen dat deze vesten nauwelijks te krijgen zijn, dus heb ik een paar weken lang geworsteld om een mooi model wat er ook realistisch uitziet te knutselen in Photoshop. Deze vesten worden met allerlei (veelal aggressieve) opdrukken op de rug door ons verkocht in een antal verschillende winkels die we bezitten.Ook het bouwen gaat lekker en er komen al verschillende opdrachten binnen voor kleine tot grote bouwsels..
Mijn eerste echte ervaring met het Arbeitsamt heb ik 2 weken terug gehad. Ik had een uitnodiging om op gesprek te komen i.v.m. mijn "Bewerbungsfähigkeit" oftewel: mijn kunnen op het gebied van werk en solliciteren. Voor de zekerheid had ik Fresh meegenomen omdat er echt de meest verschrikkelijke verhalen rondgaan over het Arbeitsamt. Achteraf gezien viel het 100% mee. De medewerker was erg vriendelijk, en in de eerste instantie was het belangrijk mijn zoekprofiel in te vullen. Mijn eindconclusie is als volgt: Als je precies zo "labert" (lult) wat ze horen willen zijn ze erg relaxed en best tolerant. Op mijn vraag hoeveel sollicitaties ik per maand moet versturen om de financiële ondersteuning te behouden, heeft de medewerker zijn schouders opgehaald. Hij zei letterlijk:" Als je na 8 maanden nog geen baan hebt gevonden, dan kan het zijn dat ik vraag naar het aantal sollicitaties en naar de brieven. Als je er dan maar 1 hebt, dan kan het zijn dat ik je dan een aantal vacatures aanbied. Ik kan begrijpen dat die vacatures je misschien niet aanstaan, maar schrijf minstens een brief naar die bedrijven, zodat je je in ieder geval daar gemeld hebt. Maar bij jou zal dat geen probleem zijn, want ik merk dat je erg gestimuleerd bent om te werken".
Wat een instelling!!! En het stomme is, als je een kleine bijbaan van maar 10 uur per week hebt, dan meldt het arbeitsamt zich helemaal niet meer, want je hebt werk!!!
En dan had ik afgelopen donderdag een mailtje van Hette in mijn postvak. Ze schreef dat ze de volgende dag in Berlijn haar vergunning voor Kazachstan moest afhalen, zodat we wat konden afspreken. De afspraak was bij de Brandenburger Tor om 12 uur. de Brandenburger Tor is ongeveer 20 minuten flink doortrappen bij mij vandaan, het weer was mooi, dus ging ik lekker op de fiets. Dat had ik geweten! Ik was net bij de Siegesseule toen mijn kettingkast letterlijk uitelkaar viel! Shit!!!! Het was nog 2 kilometer naar de Brandenburger Tor, en van daar naar huis zijn ongeveer 7 kilometer!!!! Maar achteraf zag het er erger uit dan het was en kon ik de kettingkast inelkaar schuiven en voorzichtig verder fietsen omdat het middenstuk in mijn rugzak was beland en de kettingkast daardoor ieder moment weer uitelkaar kon vallen.
Uiteindelijk zijn mijn fiets en ik toch nog heel bij de Brandenburger Tor aangekomen. Daar hebben Hette en ik een hele middag (!!) heel gezellig zitten kletsen bij de Starbucks. Was erg grappig, omdat het voor mijn gevoel heel goed klikte; we hebben elkaar niet een keer schaapachtig zitten aankijken niet wetende waarover te praten. Dat is natuurlijk altijd maar de vraag waneer je iemand de eerste keer ontmoet.
Hette, ik vond het erg gezellig, en zéker voor herhaling vatbaar!
Jammer dat ik afgelopen winter de afspraak met Anika had moeten afzeggen vanwege een noodgeval bij een klant van ons waarbij mijn hulp ook noodzakelijk was toen ze in Berlijn was...
Het laatste blog wat ik schreef was tijdens de 4 weken durende "Maßnahme" die ik verplicht volgde in het kader van mijn aanmelding als werkeloze bij het "Arbeitsamt". Liekie was back to school, en wat het me uiteindelijk opleverde??? Ten eerste veel erger over de lestijden, de inhoud van de lessen en de kinderachtige manier waarop het Arbeitsamt controleert of je wel aanwezig was of niet te laat bij de lessen kwam opdagen.
Ten tweede een zware verkoudheid in de laatste week van de maßnahme doordat de dagen voor mij achteraf gezien best wel zwaar en vermoeiend waren. Ondanks dat de lessen qua inhoud en zwaarte een lachertje waren kwam ik iedere dag uitgeput thuis, omdat ik toch 4 weken lang iedere dag vanaf 7 uur 's morgens onderweg was en rond 5 uur 's middags weer thuis kwam. Ik heb in Nederland vanaf 2001 natuurlijk ook niet voor niets maar 26 uur per week gewerkt in plaats van 40.. Bovendien is het best pittig om de hele dag op te letten en saaie stof je me op te nemen in een taal die niet de moedertaal is, best vermoeiend. Het is toch een beetje anders als tv kijken. Hehe..
Ten derde wéér een certificaat voor mijn diplomamap die ondertussen uitpuilt van alle certificaten die ik tijdens opleidingen en werk behaald heb.
Al met al is deze Maßnahme tijd- en geldverspilling geweest, had effektief kunnen zijn als iedere deelnemer een persoonlijke benadering had gekregen.
Ik kan nu nog steeds geen redelijke sollicitatiebrief schrijven die naar Duitse maatstaven is, maar... ik weet hoe ik perfect mijn cv bijelkaar kan liegen daar de Duitse werkgever absoluut geen gaten duldt.
Verder ben ik "druk" met een opdracht voor een website van een gebouwenreinigingsbedrijf, of tewel een schoonmaakedrijf. Het wil echter niet echt vlotten met de website, omdat ik nu wéér een opdracht heb met weinig tot geen materiaal wat ik kan gebruiken.
Verder ben ik nog steeds erg verdiept in Second Life. Fresh en ik krijgen er steeds meer plezier in omdat we steeds meer leren qua bouwen en kleding ontwerpen. Naast de T-shirts verkopen we nu ook leren motorvesten die door de heren motorrijder (type chopper) in Second Life open gedragen worden. We zijn er achter gekomen dat deze vesten nauwelijks te krijgen zijn, dus heb ik een paar weken lang geworsteld om een mooi model wat er ook realistisch uitziet te knutselen in Photoshop. Deze vesten worden met allerlei (veelal aggressieve) opdrukken op de rug door ons verkocht in een antal verschillende winkels die we bezitten.Ook het bouwen gaat lekker en er komen al verschillende opdrachten binnen voor kleine tot grote bouwsels..
Mijn eerste echte ervaring met het Arbeitsamt heb ik 2 weken terug gehad. Ik had een uitnodiging om op gesprek te komen i.v.m. mijn "Bewerbungsfähigkeit" oftewel: mijn kunnen op het gebied van werk en solliciteren. Voor de zekerheid had ik Fresh meegenomen omdat er echt de meest verschrikkelijke verhalen rondgaan over het Arbeitsamt. Achteraf gezien viel het 100% mee. De medewerker was erg vriendelijk, en in de eerste instantie was het belangrijk mijn zoekprofiel in te vullen. Mijn eindconclusie is als volgt: Als je precies zo "labert" (lult) wat ze horen willen zijn ze erg relaxed en best tolerant. Op mijn vraag hoeveel sollicitaties ik per maand moet versturen om de financiële ondersteuning te behouden, heeft de medewerker zijn schouders opgehaald. Hij zei letterlijk:" Als je na 8 maanden nog geen baan hebt gevonden, dan kan het zijn dat ik vraag naar het aantal sollicitaties en naar de brieven. Als je er dan maar 1 hebt, dan kan het zijn dat ik je dan een aantal vacatures aanbied. Ik kan begrijpen dat die vacatures je misschien niet aanstaan, maar schrijf minstens een brief naar die bedrijven, zodat je je in ieder geval daar gemeld hebt. Maar bij jou zal dat geen probleem zijn, want ik merk dat je erg gestimuleerd bent om te werken".
Wat een instelling!!! En het stomme is, als je een kleine bijbaan van maar 10 uur per week hebt, dan meldt het arbeitsamt zich helemaal niet meer, want je hebt werk!!!
En dan had ik afgelopen donderdag een mailtje van Hette in mijn postvak. Ze schreef dat ze de volgende dag in Berlijn haar vergunning voor Kazachstan moest afhalen, zodat we wat konden afspreken. De afspraak was bij de Brandenburger Tor om 12 uur. de Brandenburger Tor is ongeveer 20 minuten flink doortrappen bij mij vandaan, het weer was mooi, dus ging ik lekker op de fiets. Dat had ik geweten! Ik was net bij de Siegesseule toen mijn kettingkast letterlijk uitelkaar viel! Shit!!!! Het was nog 2 kilometer naar de Brandenburger Tor, en van daar naar huis zijn ongeveer 7 kilometer!!!! Maar achteraf zag het er erger uit dan het was en kon ik de kettingkast inelkaar schuiven en voorzichtig verder fietsen omdat het middenstuk in mijn rugzak was beland en de kettingkast daardoor ieder moment weer uitelkaar kon vallen.
Uiteindelijk zijn mijn fiets en ik toch nog heel bij de Brandenburger Tor aangekomen. Daar hebben Hette en ik een hele middag (!!) heel gezellig zitten kletsen bij de Starbucks. Was erg grappig, omdat het voor mijn gevoel heel goed klikte; we hebben elkaar niet een keer schaapachtig zitten aankijken niet wetende waarover te praten. Dat is natuurlijk altijd maar de vraag waneer je iemand de eerste keer ontmoet.
Hette, ik vond het erg gezellig, en zéker voor herhaling vatbaar!
Jammer dat ik afgelopen winter de afspraak met Anika had moeten afzeggen vanwege een noodgeval bij een klant van ons waarbij mijn hulp ook noodzakelijk was toen ze in Berlijn was...
Abonneren op:
Posts (Atom)