Al surfend naar een nieuwe template voor Wordpress kwam ik op een grappige website uit. De maker van deze website houdt van superhelden en is gek op actiefiguurtjes (zijn hond ook). Met behulp van wat ironie, een iphone en actiefiguren maakt hij grappige fotostripjes die hij op zijn website Eat my boxers publiceert:
http://www.eatmyboxers.com.
zondag 28 september 2008
zondag 21 september 2008
Zorgenhondje
Al vanaf het voorjaar is Shanny ons zorgenhondje. Ik heb er eigenljk niets over gescheven, omdat ik de afgelopen 6 maanden heel weinig blogs geschreven heb.
Heel in het kort komt het erop neer dat Shanny erg oud is en de ouderdom nu de overhand krijgt. Ze is tussendoor een aantal keer tijdelijk doof geweest, de conditie is erg slecht geworden en als klap op de vuurpijl hebben we aan het begin van de zomer een tumormoeten laten verwijderen. Helaas sinds die operatie is haar toestand nog sneller achteruit gegaan.
Sinds een paar weken weten we ook dat ze een probleem met de ruggewerfel heeft en krijgt medicatie daarvoor. Omdat we zeer bang waren dat Shanny misschien problemen krijgt wanneer we in Nederland bij mijn ouders zijn, hebben we besloten Shanny mee te nemen naar Nederland, zodat we zelf eventueel de beslissing zouden kunnen nemen in het geval dat dit noodzakelijk zou zijn, of dat wanneer ze zou instorten, dat wij i ieder geval bij haar zijn en niet een vreemde.
Natuurlijk is dit alles in goed overleg met de dierenarts gegaan, en heeft hij Shanny eerst onderzocht. Ze was sterk en gezond genoeg om de reis naar Nederland te maken. Uiteindelijk is de reis ook prima gegaan, ze lag lekker in de trein, heeft niet gezeurd of geblaft, en liep ook vlot door ipv. het hele langzame lopen wat ze op slechte dagen doet, we waren echt trots op haar.
De volgende dag zijn we wakker geworden en tot onze grote schrik had Shanny uit haar oor gebloed, en niet zo weinig. Ze had zich uitgschud en daardoor zat de hele kamer onder rhet bloed. Shanny lag te slapen en nadat we haar wakker hadden gemaakt, stond ze kwispelend op en keek alsof er niets aan de hand was en niet begreep waarom wij zo in paniek waren. Niets duidde erop dat ze pijn had, heel vreemd alles. Dus we zijn als een gek naar de dierenarts gereden en die constateerde een bloemkoolvormige tumor in de gehoorgang. Door deze tumor lopen allemaal adertjes en er was dus zo'n adertje geknapt met als resultaat die megabloeding. BAF!!! wat een klap! Weer een tumor! De dierenarts wilde de tumor wegbranden met een laser, maar omdat we maar een week in Nederland zijn, laten we dat liever in Berlijn doen in de kliniek van de falculteit diergeneeskunde in Steglitz. Als we het laten doen. Dit is al de 2e tumor. Afgelopen zomer heeft de dierenarts in Berlijn nog uitgebreid in haar oren gekeken omdat ze ineens doof was. Toen was er nog niets te zien. Wanneer en waar komt de volgende tumor als we deze hebben laten weghalen? Bovendien.. De vorige keer was de narcose al zeer zwaar voor Shanny, is ze er nauwelijks uitgekomen, moeten we haar dit weer aandoen? Ze heeft de laatste 6 maanden meer slechte als goede dagen gehad, ze slaapt heel veel, hoort de bel niet meer, blaft niet meer als ze door vreemden aangesproken wordt. Allemaal dingen die men moet overwegen. De dierenarts kon verder weinig doen, Shanny kreeg een goedje mee om de oren te reinigen, en kon weer gaan.
Gelukkig ging het goed met haar en begreep ze onze paniek niet. Ze had een hele goede dag liep geweldig, had overal aandacht voor en wilde zelfs spelen.
De volgende dag had ze helaas een ontsteking in haar oor. Waarschijnlijk is de tumor toch groter als gedacht en zijn er dus bloedresten achtergbleven wat de boel heeft doen ontsteken. Meer als dat goedje gebruiken kunnen we niet. Gelukkig heeft de oorontsteking niet al te veel invloed. Wel was Shanny minder tierig, lopen ging weer heel langzaam en ze had weinig aandacht voor de wereld om zich heen tijdens het lopen. Dit heeft ons weer laten nadenken, en eigenlijk zijn we nu min of meer afscheid aan het nemen van Shanny. Zodra we weer terug in Berlijn zijn moeten we een hle zware beslissing nemen :(
De afgelopen dagen op stille momenten hebben we veel tranen laten vloeien. Dat zal voorlopig ook nog wel vaker gebeuren. Gisteren hebben we de Chef gebeld. Hij heeft ons vlak voor ons vertrek gezegd dat hij Shanny en ons komt afhalen wanneer het niet goed gaat met Shanny. In principe zou ze dinsdag met de trein kunnen reizen. Maar met die oorontsteking, het slechte lopen wat ze doet en de algemene indruk die we hebben van haar willen we het Shanny niet aandoen om in een drukke trein te moeten reizen. Dat is teveel. Het telkens hen en weer lopen van de mensen, het feit dat ze op de grond moet liggen en misschien nauwelijks plaats heeft omdat er 4 mensen moeten zitten, de angst die we hebben wanneer kinderen in de buurt zijn en op de grond spelen, het overstappen.. Dan is het met de auto rustiger. dan kunnen we onderweg meerdere malen uitstappen zodat ze kan plassen en de beentjes strekken. Dat is in ieder geval het minste wat we nog voor haar kunnen doen.
Man... het idee alleen al dat we een zware beslissing zullen moeten nemen wanneer we weer in Berlijn zijn. Het idee dat Shanny er (misschien) ineens niet meer is volgende week. Ik kan het me niet voorstellen, alsof we in een slechte film spelen. Toch is het zo, en uit liefde voor Shanny is het een goede beslissing om te besluiten dat het misschien wel eens genoeg is geweest.
Ik kan wel janken...
Heel in het kort komt het erop neer dat Shanny erg oud is en de ouderdom nu de overhand krijgt. Ze is tussendoor een aantal keer tijdelijk doof geweest, de conditie is erg slecht geworden en als klap op de vuurpijl hebben we aan het begin van de zomer een tumormoeten laten verwijderen. Helaas sinds die operatie is haar toestand nog sneller achteruit gegaan.
Sinds een paar weken weten we ook dat ze een probleem met de ruggewerfel heeft en krijgt medicatie daarvoor. Omdat we zeer bang waren dat Shanny misschien problemen krijgt wanneer we in Nederland bij mijn ouders zijn, hebben we besloten Shanny mee te nemen naar Nederland, zodat we zelf eventueel de beslissing zouden kunnen nemen in het geval dat dit noodzakelijk zou zijn, of dat wanneer ze zou instorten, dat wij i ieder geval bij haar zijn en niet een vreemde.
Natuurlijk is dit alles in goed overleg met de dierenarts gegaan, en heeft hij Shanny eerst onderzocht. Ze was sterk en gezond genoeg om de reis naar Nederland te maken. Uiteindelijk is de reis ook prima gegaan, ze lag lekker in de trein, heeft niet gezeurd of geblaft, en liep ook vlot door ipv. het hele langzame lopen wat ze op slechte dagen doet, we waren echt trots op haar.
De volgende dag zijn we wakker geworden en tot onze grote schrik had Shanny uit haar oor gebloed, en niet zo weinig. Ze had zich uitgschud en daardoor zat de hele kamer onder rhet bloed. Shanny lag te slapen en nadat we haar wakker hadden gemaakt, stond ze kwispelend op en keek alsof er niets aan de hand was en niet begreep waarom wij zo in paniek waren. Niets duidde erop dat ze pijn had, heel vreemd alles. Dus we zijn als een gek naar de dierenarts gereden en die constateerde een bloemkoolvormige tumor in de gehoorgang. Door deze tumor lopen allemaal adertjes en er was dus zo'n adertje geknapt met als resultaat die megabloeding. BAF!!! wat een klap! Weer een tumor! De dierenarts wilde de tumor wegbranden met een laser, maar omdat we maar een week in Nederland zijn, laten we dat liever in Berlijn doen in de kliniek van de falculteit diergeneeskunde in Steglitz. Als we het laten doen. Dit is al de 2e tumor. Afgelopen zomer heeft de dierenarts in Berlijn nog uitgebreid in haar oren gekeken omdat ze ineens doof was. Toen was er nog niets te zien. Wanneer en waar komt de volgende tumor als we deze hebben laten weghalen? Bovendien.. De vorige keer was de narcose al zeer zwaar voor Shanny, is ze er nauwelijks uitgekomen, moeten we haar dit weer aandoen? Ze heeft de laatste 6 maanden meer slechte als goede dagen gehad, ze slaapt heel veel, hoort de bel niet meer, blaft niet meer als ze door vreemden aangesproken wordt. Allemaal dingen die men moet overwegen. De dierenarts kon verder weinig doen, Shanny kreeg een goedje mee om de oren te reinigen, en kon weer gaan.
Gelukkig ging het goed met haar en begreep ze onze paniek niet. Ze had een hele goede dag liep geweldig, had overal aandacht voor en wilde zelfs spelen.
De volgende dag had ze helaas een ontsteking in haar oor. Waarschijnlijk is de tumor toch groter als gedacht en zijn er dus bloedresten achtergbleven wat de boel heeft doen ontsteken. Meer als dat goedje gebruiken kunnen we niet. Gelukkig heeft de oorontsteking niet al te veel invloed. Wel was Shanny minder tierig, lopen ging weer heel langzaam en ze had weinig aandacht voor de wereld om zich heen tijdens het lopen. Dit heeft ons weer laten nadenken, en eigenlijk zijn we nu min of meer afscheid aan het nemen van Shanny. Zodra we weer terug in Berlijn zijn moeten we een hle zware beslissing nemen :(
De afgelopen dagen op stille momenten hebben we veel tranen laten vloeien. Dat zal voorlopig ook nog wel vaker gebeuren. Gisteren hebben we de Chef gebeld. Hij heeft ons vlak voor ons vertrek gezegd dat hij Shanny en ons komt afhalen wanneer het niet goed gaat met Shanny. In principe zou ze dinsdag met de trein kunnen reizen. Maar met die oorontsteking, het slechte lopen wat ze doet en de algemene indruk die we hebben van haar willen we het Shanny niet aandoen om in een drukke trein te moeten reizen. Dat is teveel. Het telkens hen en weer lopen van de mensen, het feit dat ze op de grond moet liggen en misschien nauwelijks plaats heeft omdat er 4 mensen moeten zitten, de angst die we hebben wanneer kinderen in de buurt zijn en op de grond spelen, het overstappen.. Dan is het met de auto rustiger. dan kunnen we onderweg meerdere malen uitstappen zodat ze kan plassen en de beentjes strekken. Dat is in ieder geval het minste wat we nog voor haar kunnen doen.
Man... het idee alleen al dat we een zware beslissing zullen moeten nemen wanneer we weer in Berlijn zijn. Het idee dat Shanny er (misschien) ineens niet meer is volgende week. Ik kan het me niet voorstellen, alsof we in een slechte film spelen. Toch is het zo, en uit liefde voor Shanny is het een goede beslissing om te besluiten dat het misschien wel eens genoeg is geweest.
Ik kan wel janken...
dinsdag 2 september 2008
Update vijfhonderdrieëntwintigduizendtweehonderdelf
Zo... De maand augustus is alweer 2 dagen voorbij en ik heb al weer een tijdje niets van me laten horen. Tja, het normale liedje: druk, druk druk! Zowel privé als werk.
Zoals ik in mijn vorige post al schreef zijn mijn ouders en mijn zus ons komen bezoeken eind juli.
Het was een heerlijke periode die natuurlijk weer veel te snel voorbij was. Omdat het bezoek zo plotseling en kort vantevoren geplanned werd, was het helaas niet mogelijk om een apartement bij ons in huis voor ze te huren, en zijn ze uiteindelijk in Tiergarten in een oude "plattenbau" apartement beland. Dit kon de pret niet drukken en we hebben een hele leuke tijd gehad.
Ook hebben mijn ouders en Fresh's ouders elkaar eindelijk leren kennen. We zijn lekker buiten de deur gaan ontbijten (een echte Berlijnse traditie) met Fresh's mama en huidige stiefpapa. Dit was een groot succes. Er was geen moment stilte, desondanks dat mijn ouders de Duitse taal niet zo goed machtig zijn, en we hebben veel en vooral luid gelachen. Een dag later zijn we 's avonds gaan eten met Fresh's 1e stiefpapa (degene die hij als zijn vader beschouwt), wat ook goed bevallen is.
Helaas, zoals altijd, is de tijd véél te snel voorbij gegaan. Maar ok, ons volgende bezoek aan Nederland was al gepland voor september, dus zien we elkaar snel weer. Mijn moeder wordt namelijk 65 en dat wordt groots gevierd :)
Foto's volgen nog, helaas heb ik zoveel te doen gehad nadat mijn ouders en zus weer vertrokken zijn, dat ik nog geen tijd gehad heb om de foto's te sorteren en te bewerken.
Nadat mijn familie weer veilig en wel thuis was, ging het voor mij "heiter weiter". Ik heb met werken promotie gemaakt. Dat betekent dat ik niet alleen de gasten incheck die bij ons in huis een vakantiewoning geboekt hebben, ik ben nu ook verantwoordelijk voor de boekingen. Mijn baas wil graag zijn werkzaamheden uitbreiden en heeft mij voorgesteld dat ik op basis van een normaal contract de boekingen en de klantenservice ga doen. Aangezien de reserveringsaanvragen telefonisch en via de website binnenkomen, betekent dit dat ik lekker vanuit huis kan blijven doorwerken :D
Dus nadat mijn familie vertrokken was is de inwerkperiode begonnen. Best we chaotisch, omdat mijn baas relatief snel op vakantie ging en ik het werk meteen zou overnemen van hem. Maar hij was op vakantie telefonisch beschikbaar en ik kon hem dus altijd bellen met vragen.
Omdat alles nieuw voor me was, natuurlijk nét in deze periode het boekingssysteem een aantal problemen had en in augustus veel mensen op het laatste moment nog een vakantie plannen en in september een aantal evenementen zijn, IFA, marathon van Berlijn, was ik echt de hele dag bezig met het beantworden van telefoon en e-mails, het schrijven van offertes, reserveringen en bevestigingen. Vandaar dat ik geen tijd en puf meer had om hier wat te schrijven en de andere blogs die ik volg te lezen.
Bovendien kreeg ik ineens te maken met een oerwoud van e-mails over 2 verschillende webmailaccounts verspreid die niet verwijderd mogen worden, waarvan ik de eerste 2 dagen geen idee meer had welke al beantwoord waren en welke niet met als resultaat dat ik meerdere malen per dag dezelfde e-mails opende wat natuurlijk ook veel tijd kostte. Daar moest ik nog een systeem voor bedenken, wat ik trouwens al snel bedacht had.
Al met al een tijdrovende taak waar ik gelukkig nu meer systeem in heb gevonden, en af en toe moet je snel en alert reageren wanneer er een reserveringsaanvraag op korte termijn komt.
Wat wel erg leuk is trouwens is dat ik de eerste gasten waarvoor ik de reservering en de boeking gemaakt heb al bij ons in huis heb mogen begroeten.
De eerste "moeilijke" gast heb ik ook al gehad. Die dacht in juni een reserveringsformulier naar ons te hebben gefaxed wat echter nooit is aangekomen en dus heeft deze gast nooit een boekingsbevestiging gekregen van ons. Nadat geen antwoord van ons is gekomen heeft ze nóóit nagevraagd of de fax is aangekomen, en belde 1 dag voor aankomst op om na te vragen of de boeking stond. Resultaat: apartment natuurlijk geboekt door iemand anders en de gast had al tickets voor het vliegtuig. Gelukkig kon ik een alternatief aanbieden op een andere locatie wat nog precies een gaatje.
De rust is nu een beetje teruggekeerd, ik krijg langzaam aan routine. Ik hoef niet meer voor iedere aanvraag mijn baas eerst te vragen, ik kan al veel zelfstandig doen.
Zoals ik al schreef staat in september een weekje Holland geplanned, de tickets voor de trein zijn al geboekt, onderdak voor de kat is geregeld en de hond nemen we weer mee.
Ik hoop dat ik nu weer wat meer tijd vind om af en toe eens wat te schrijven hier en de andere blogs weer regelmatig te lezen!
Zoals ik in mijn vorige post al schreef zijn mijn ouders en mijn zus ons komen bezoeken eind juli.
Het was een heerlijke periode die natuurlijk weer veel te snel voorbij was. Omdat het bezoek zo plotseling en kort vantevoren geplanned werd, was het helaas niet mogelijk om een apartement bij ons in huis voor ze te huren, en zijn ze uiteindelijk in Tiergarten in een oude "plattenbau" apartement beland. Dit kon de pret niet drukken en we hebben een hele leuke tijd gehad.
Ook hebben mijn ouders en Fresh's ouders elkaar eindelijk leren kennen. We zijn lekker buiten de deur gaan ontbijten (een echte Berlijnse traditie) met Fresh's mama en huidige stiefpapa. Dit was een groot succes. Er was geen moment stilte, desondanks dat mijn ouders de Duitse taal niet zo goed machtig zijn, en we hebben veel en vooral luid gelachen. Een dag later zijn we 's avonds gaan eten met Fresh's 1e stiefpapa (degene die hij als zijn vader beschouwt), wat ook goed bevallen is.
Helaas, zoals altijd, is de tijd véél te snel voorbij gegaan. Maar ok, ons volgende bezoek aan Nederland was al gepland voor september, dus zien we elkaar snel weer. Mijn moeder wordt namelijk 65 en dat wordt groots gevierd :)
Foto's volgen nog, helaas heb ik zoveel te doen gehad nadat mijn ouders en zus weer vertrokken zijn, dat ik nog geen tijd gehad heb om de foto's te sorteren en te bewerken.
Nadat mijn familie weer veilig en wel thuis was, ging het voor mij "heiter weiter". Ik heb met werken promotie gemaakt. Dat betekent dat ik niet alleen de gasten incheck die bij ons in huis een vakantiewoning geboekt hebben, ik ben nu ook verantwoordelijk voor de boekingen. Mijn baas wil graag zijn werkzaamheden uitbreiden en heeft mij voorgesteld dat ik op basis van een normaal contract de boekingen en de klantenservice ga doen. Aangezien de reserveringsaanvragen telefonisch en via de website binnenkomen, betekent dit dat ik lekker vanuit huis kan blijven doorwerken :D
Dus nadat mijn familie vertrokken was is de inwerkperiode begonnen. Best we chaotisch, omdat mijn baas relatief snel op vakantie ging en ik het werk meteen zou overnemen van hem. Maar hij was op vakantie telefonisch beschikbaar en ik kon hem dus altijd bellen met vragen.
Omdat alles nieuw voor me was, natuurlijk nét in deze periode het boekingssysteem een aantal problemen had en in augustus veel mensen op het laatste moment nog een vakantie plannen en in september een aantal evenementen zijn, IFA, marathon van Berlijn, was ik echt de hele dag bezig met het beantworden van telefoon en e-mails, het schrijven van offertes, reserveringen en bevestigingen. Vandaar dat ik geen tijd en puf meer had om hier wat te schrijven en de andere blogs die ik volg te lezen.
Bovendien kreeg ik ineens te maken met een oerwoud van e-mails over 2 verschillende webmailaccounts verspreid die niet verwijderd mogen worden, waarvan ik de eerste 2 dagen geen idee meer had welke al beantwoord waren en welke niet met als resultaat dat ik meerdere malen per dag dezelfde e-mails opende wat natuurlijk ook veel tijd kostte. Daar moest ik nog een systeem voor bedenken, wat ik trouwens al snel bedacht had.
Al met al een tijdrovende taak waar ik gelukkig nu meer systeem in heb gevonden, en af en toe moet je snel en alert reageren wanneer er een reserveringsaanvraag op korte termijn komt.
Wat wel erg leuk is trouwens is dat ik de eerste gasten waarvoor ik de reservering en de boeking gemaakt heb al bij ons in huis heb mogen begroeten.
De eerste "moeilijke" gast heb ik ook al gehad. Die dacht in juni een reserveringsformulier naar ons te hebben gefaxed wat echter nooit is aangekomen en dus heeft deze gast nooit een boekingsbevestiging gekregen van ons. Nadat geen antwoord van ons is gekomen heeft ze nóóit nagevraagd of de fax is aangekomen, en belde 1 dag voor aankomst op om na te vragen of de boeking stond. Resultaat: apartment natuurlijk geboekt door iemand anders en de gast had al tickets voor het vliegtuig. Gelukkig kon ik een alternatief aanbieden op een andere locatie wat nog precies een gaatje.
De rust is nu een beetje teruggekeerd, ik krijg langzaam aan routine. Ik hoef niet meer voor iedere aanvraag mijn baas eerst te vragen, ik kan al veel zelfstandig doen.
Zoals ik al schreef staat in september een weekje Holland geplanned, de tickets voor de trein zijn al geboekt, onderdak voor de kat is geregeld en de hond nemen we weer mee.
Ik hoop dat ik nu weer wat meer tijd vind om af en toe eens wat te schrijven hier en de andere blogs weer regelmatig te lezen!
Abonneren op:
Posts (Atom)