vrijdag 21 november 2008

Bloemkoôltoid

Al surfend over Hyves zag ik bij mijn oud collega Marcel ineens een Youtube filmpje wat mijn aandacht trok. De (nieuwe?) videoclip Bloemkoôltoid, een heel oud lied van Los Onderdikos, dé regionale feestband.

In het kerremis seizoen hebben we (mijn vroegere vrienden en ik) elk weekend in een ander durp staan feesten en beesten met Los Onderdikos op het podium.

Kijkt en huivert:

maandag 3 november 2008

Groetjes uit Holland (2)

Dit is alweer onze laatste avond hier; morgen om 9:00 uur gaat onze trein richting Amsterdam om daar vervolgens over te stappen op de trein naar Berlijn. Man, de week is echt omgevlogen!
En wat hebben we gedaan??? Lekker niets! Lekker uitslapen en luieren :)
Ok, vrijdag ben ik met mijn moeder nog wezen shoppen in Hoorn, en hoe! Half 11 waren we vertrokken en om 18:00 u. waren we pas weer thuis. Ik heb in geen eeuwen zoveel kleding gekocht zeg! En ook heb ik eindelijk eens leuke echte vrouwelijke schoenen (mét klein hakje zowaar) gekocht. Het was wel een rib uit mijn lijf, maar eindelijk schoenen gevonden waar ik zonder problemen op kan lopen. Voor de buitenstaanders, ik loop sinds mijn 17e op (de klassieke) Dr.Martens omdat ik problemen heb met mijn voeten, knieen, heupen, nek en schouders. Hierdoor heb ik goed schoeisel nodig en woon dus praktisch in mijn  Dr.Martens.
Wonder boven wonder heb ik alle extra kleding in mijn overvolle koffer kunnen krijgen en kan de koffer nog dicht ook :P

Op vrijdagavond hebben de buren een erepoort neergezet ter ere van het 40-jarige huwelijk van mijn ouders. Om 21:00u. uur belde de buuv me met de vraag om de gordijnen dicht te doen zodat ze de poort konden opzetten. Túúrlijk doe ik dat buuv, alleen mij ouders hebben nóóit de gordijnen dicht. Toen ze 25 jaar getrouwd waren heb ik ook de gordijnen gesloten om vervolgens naar buiten te gaan en zelf samen met mijn zus de poort op te zetten.
Deze keer was mijn moeder boven en toen ze beneden kwam was ze verbaasd dat de gordijnen dicht waren. Toen we buiten harde hamerslagen hoorden wisten mijn ouders natuurlijk wel hoe laat het was. Maar we hebben braaf de gordijnen dcht gelaten en pas zaterdag gekeken.
´s Avonds was het etentje bij Café Bistro de Buren waar de hele familie Duub en Drijf aanwezig was en buren en vrienden van mijn ouders. Het was erg leuk om weer eens alle ooms en tantes te zien (alhoewel ik ze een maand geleden nog gezien had). Arme tante Ien had afgelopen maandag haar pols gebroken en verrekte van de pijn en is evengoed gekomen!
Wat ik ook erg leuk vond was dat ik voor het éérst met buren gepraat heb die al mijn leven lang bij mijn ouders in de straat wonen. Sinds een jaar of 2 vormt mijn vader met buum Bus een team op de plaatselijke klaverjasclub. Voorheen was er nooit contact omdat deze mensen zich een beetje op de achtergrond houden. Wat een leuke mensen zijn dat zeg! En buum Bus heeft droge humor :D

Foto's van het feest volgen trouwens nog.  Fresh is zo dom geweest het kabeltje van het fototoestel niet terug in de fototas te stoppen de laatste keer dat hij het heeft gebruikt. En op de een of andere manier doet de cardreader van het notebook het niet.