Als bekenden in Nederland me vragen per MSN, e-mail, telefoon of whatever hoe het met me gaat en of ik al heimwee heb, antwoord ik steevast heel stoer dat het heel erg goed met me gaat en dat ik helemaal geen heimwee heb. Ook als Fresh me vraagt hoe het gaat zeg ik stoer dat het goed met me gaat, ookal gaat het op dat moment niet zo goed met me omdat ik heimwee heb. Heimwee naar mijn familie, naar mijn ouders waar ik vaak op vrijdagmiddag na mijn werk even koffie ging drinken. Heimwee naar mijn zus met wie ik op mijn wekelijkse vrije dag vaak wat ondernam. Deze zo normale dingen mis ik vaak. Op deze momenten voel ik me eenzaam, verdrietig en alleen en dan gaat er weer van alles malen in mijn kop. Meestal gaan deze gevoelens en gedachten gepaard met spanningen in mijn lichaam en vooral hoofdpijn. Maar omdat ik niemand zorgen wil baren, vooral Fresh en mijn ouders niet, probeer ik altijd stoer te blijven en "lijd" ik in stilte. Gelukkig komt het niet zo vaak voor, meestal met bepaalde gebeurtenissen en/ of periodes.
Dit jaar ineens tijdens de aanloop naar kerst en met kerst zelf voelde ik "het" opkomen. Iedereen was druk bezig met het plannen van de kerst en wij natuurlijk ook. Ik hoorde en las overal hoe velen kerst met hun familie vieren. Wij hebben ook kerst met de familie gevierd, wat heel erg gezellig was, maar het was alleen met de familie van Fresh. Mijn familie was in Nederland, en ik hier in Duitsland.
Denkend aan mijn ouders, besefte ik dat ik ze erg mis, ookal zagen we elkaar in Nederland niet iedere week. Ik moest ineens aan mijn zus denken die dit jaar voor het eerst sinds 11 jaar "alleen" was met kerst. Ze moest eerste kerstdag dan wel werken, maar 2e kerstdag zou ze vrij zijn. Ik had graag de 2e kerstdag samen met mijn ouders en zus gevierd, maar helaas was dat niet mogelijk..
De gevoelens die boven kwamen, daar kon ik deze keer niet tegenop. Deze keer kon ik niet stoer zijn. Ik wilde ook niet meer stoer zijn. Zondag een paar uur voordat we naar Fresh'ex-stiefvader Raoul gingen om samen met Fresh' broer Sillepille "Heiligen Abend" te vieren, zijn mijn gevoelens eruit gekomen. Fresh was natuurlijk enorm geschrokken, maar begreep mijn gevoelens die eigenlijk ook heel normaal zijn. Toch voelt hij zich schuldig omdat hij me heeft "weggetrokken" bij mij familie, ondanks dat ik hem iedere keer zeg dat het mijn eigen beslissing was om naar Duitsland te verhuizen, en dat ik wist welke consequenties dit met zich meebrengt.
Volgend jaar vieren we kerst in Nederland. Dus lieve zus, als je dit leest, we komen!!! Regel maar vast vrij met de kerst, we zouden graag met jou en papa en mama kerst willen vieren!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Wat moet het soms moeilijk voor je zijn Liekie. Jij daar, je familie in Nederland en dan vooral op momenten zoals kerst mis je ze gewoon enorm. Des te leuker is het natuurlijk om volgend jaar naar NL te gaan! Dan heb je iets om enorm naar uit te kijken!!
Meisje, meisje, zo herkenbaar. Duitsland is gewoon helemaal niet zo leuk als het lijkt. Geen eigen vrienden, geen eigen dingen, afhankelijk van je vriend, geen eigen werk en familie niet om de hoek. Teruggaan is geen optie, want zonder je geliefde gaat gelukkig zijn in Nederland ook niet meer. (helaas... anders was ik al terug geweest).
Ik heb het ook vaak willen verbergen, maar dan kwam het er op een gegeven moment toch uit, maar dan op een nare manier. Ik kom er nu openlijk voor uit. Heb tijdens de kerst in NL elke dag mijn vriend gebedeld of we niet in NL kunnen gaan wonen. En dan moet je weer terug naar Duitsland na de kerst, waar ik tot nu toe zo ongelukkig was en waar mijn ontslag op me wacht... ik vond het verschrikkelijk.
Ach.... ooit zal het wel beter worden. Maar ontken en verberg het niet, hoe rot het ook is voor je vriend. Dan gaat het alleen maar in je lichaam zitten.
Kop op, ooit wordt het beter!
Een reactie posten