Het is weer zo ver...

Soms gebeurt het zomaar opeens, het slaat echt nergens op en is stront irritant. Dan ben je zó enorm moe dat je geen pap meer kunt zeggen,werkelijk geen stap meer kunt verzetten, de hele wereld draait en je buik raar voelt van vermoeidheid. Dan ben je gelukkig dat je éindelijk in bed ligt en metéén diepe in slaap valt in de armen van je partner. En opeens na een niet zo lange tijd schiet je wakker van een geluid wat je op straat hoort of in de kamer, van een beweging, of een schok. Je bent klaarwakker en kan niet meer inslapen terwijl je enorm moe bent. Na een uur van draaien en irritatie sta je uiteindelijk op omdat het geen zin heeft nóg langer te draaien in bed omdat je niet kunt inslapen waardoor de gevoelens irritatie en frustratie alleen maar groter worden...