2 Jaar

Vanavond om half 10 ben ik precies 2 jaar in Berlijn.
We hadden eigenlijk geplanned om dit te vieren met bioscoop en een etentje, maar ik was zo stom om in Second Life in de community waar Fresh en ik lid van zijn een halloweenfeestweek te organiseren die vanavond van start gaat. Ik kan het natuurlijk niet maken om dan de eerste avond niet aanwezig te zijn. Dus dan maar in Second Life vieren...

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!

Nederlands vakwerk in Duitsland

Een maand of twee geleden liepen we 's nachts de laatse ronde met de hond, toen we langs de etalage van de fietsenmaker bij ons op de hoek voorbij kwamen, met daarin een fiets die op de welbekende "opoefiets" leek. Toen ik voor de etalage stond, bleek het warempel een echte opoefiets te zijn, een echte van Gazelle. Wow, een échte Hollandse fiets in een etalage in Berlijn :D. De prijs van de fiets was in mijn ogen óók niet verkeerd: 500 Euro..
Mijn hartje begon meteen sneller te slaan toen ik aan mijn oude aftandse Batavus fiets dacht die nu buiten onder ons balkon staat weg te roesten en nauwelijks nog goed fietst en vast heel veel kost als ik die laat repareren.
De volgende dag heb ik metéén op de website van Gazelle deze fiets opgezocht en de adviesprijs is 649 Euro, dus 500 Euro is een super prijs! Ik moest en zou deze fiets hebben! Toch heb ik de fiets niet gekocht, ik wilde niet aan mijn gevoelens toegeven en een impulsaankoop doen.
Maar iedere keer als we aan deze etalage voorbij kwamen moest ik weer kijken. Staat ie er nog??? Ja!!!! Hij staat er nog!!!! Iedere keer moest ik denken aan deze dag dat ik met Hette had afgesproken bij de Brandenburger Tor toen zij een dagje in Berlijn was. Ik was met mijn fiets heengegaan omdat het zo mooi weer was. En dat had ik geweten.. Op de heenweg is precies op de helft van het "parcours" mijn kettingkast uitelkaar gevallen, maar gelukkig kon ik nog fietsen. Op de terugweg had ik tegenwind, en doordat mijn versnellingen niet goed werken moest ik nog eens extra zwaar trappen. De berg in Tiergarten richting Zoo kwam ik nauwelijks op, ook niet lopend, zó moe was ik. Thuisgekomen moest ik eerst een uur op de bank zitten en voor me uit staren, ik kon geen pap meer zeggen...
Dus uiteindelijk was het tóch zover, IK HEB EEN NIEUWE FIETS GEKOCHT!!!!! Ik heb een "Holland Rad" gekocht, zoals de meneer van de fietsenmaker de opoefiets noemde. De hele winkel stond trouwens vol met "Holland Räder", "want dat zijn de beste fietsen" zei de fietsenmeneer. Dus ook mijn aftandse Batavus kan ik daar eventueel tóch nog repareren laten zodat mijn zus óók op een goede fiets kan fietsen wanneer ze ons nog eens komt bezoeken.
Dus Hette: Als je je "Holland Rad" wilt laten repareren; hijs dat ding in de trein en kom naar Berlijn ;-)

Kleine update

Zo, we zijn alweer een tijdje terug in Berlijn, en sinds we terug zijn was het metéén ook weer razend druk. Wanneer je in een klein familiebedrijf werkt heb je altijd werk, en tijdens onze afwezigheid heeft zich een heleboel werk opgestapeld, dus we konden metéén weer akkeren.
Ook heb ik de laatste onderhandelingen voor mijn mega "minijob" gehad, zodat ik daadwerkelijk op 1 oktober kon beginnen. Het komt erop neer dat ik eerst 5 uur per week werk en dat op basis van 165 euro. Het is weinig, ik weet het, maar eerst genoeg om geen gestress van het "arbeitsamt" te hebben, zodat ik evengoed hier thuis verder helpen kan met de firma. Na de winter worden mijn contracturen waarschijnlijk uitgebreid omdat er dan véél meer te doen is.
Ik kan nu practisch vanuit mijn luie stoel werken; de vakantiewoningen zijn hier in het huis waar ik woon, en de "kantoorwerkzaamheden" kan ik via het internet uitvoeren. Deze werkzaamheden bestaan voornamelijk uit het "veroveren van de Nederlandse markt". Oftewel: het zoeken naar online catalogussen om daar de apaprtementen aan te melden, websites benaderen voor een uitwisseling van links, adverteren en ik heb een heus weblog gemaakt over Berlijn. Degenen onder jullie die interesse hebbn in het adres kunnen me graag een mailtje sturen voor het adres, ik publiceer het hier niet omdat ik graag mijn "werk" en privé gescheiden wil houden. Het eerste wat mijn nieuwe werkgever heeft gedaan is namelijk mijn naam "googelen", heel logisch natuurlijk, ik ben zelf ook zo, maar ik ben er toch ook wel van geschrokken. Er is veel te vinden van mij wanneer je op Liekie zoekt in Google.
Vandaag heb ik samen met mijn werkgever, de beste man, voor de eerste keer een gast ontvangen die een éénkamer appartement bij ons geboekt heeft. De gast is een Franse vrouw die in Theheran (Iran) woont en werkt en haar dochter en kleindochter die hier in Berlijn leven komt bezoeken.  Deze vrouw was zoals de Duitsers zegger "er erg goed op" , alhoewel ze al meer dan een etmaal onderweg was. Ze had heel veel te vertellen over de situatie zoals die nu in Iraan is, die is verschrikkelijk gespannen. We hadden moeite om weg te komen bij deze vrouw, omdat haar verhalen erg interessant zijn.
De volgende aankomst zal als het goed is aanstaande zondag zijn en die ga ik zelfstandig doen.