De brief

Gisteren hebben we een voor ons gevoel hele rare en vooral nare dag gehad.
De dag begon met een brief die Fresh en ik per post kregen toegestuurd van een vriend die we een jaar geleden via het internet hebben leren kennen en die we ook persoonlijk hebben leren kennen. Deze brief was namelijk zijn afscheidsbrief. Een afscheidsbrief, omdat hij kennelijk zó veel problemen met zichzelf had en daar geen andere uitweg in zag dan zijn leven te beëindigen.
In de brief heeft hij precies beschreven hoe het hem de afgelopen tijd is gegaan, zijn angsten en gedachten beschreven en daardoor de balans opgemaakt en besloten zijn leven te beëindigen. Hij omschreef hoe hij heeft gezocht naar de beste mogelijkheid om zijn leven te beëindigen zonder paniek of pijn te voelen. Hij schreef dat op het moment dat wij de brief zouden ontvangen hij ook daadwerkelijk zijn leven zou hebben beëindigd, omdat hij naast zijn afscheidsbrief een stapeltje met afscheidsbrieven heeft neergelegd met het verzoek aan degene die hem zou vinden om deze brievente posten.
Hij had alles zéér goed voorbereid, oftewel een vorm van zoals hij het zelf noemde "egoistische balans suïcide"
Wij zijn ons echt kapot geschrokken en konden ons niet voorstellen dat hij daadwerkelijk zijn leven zou hebben beëindigd. Hij heeft nóóit met ons gesproken (of gechat) over depressies of andere problemen. We hebben ook niets aan hem gemerkt (maar ok, depressieve mensen zijn profi's als het gaat om het verbergen van de gevoelens) de keren dat we hem persoonlijk gezien hebben of getelefoneerd hebben. 11 dagen vóórdat hij de brief geschreven heeft hebben we nog getelefoneerd met hem, en ook toen hebben we niets gemerkt.
We wilden het niet geloven tot we een bevestiging hadden. Daarom hebben we eerst geprobeerd om hem op te bellen. Maar natuurlijk nam hij niet op. Dus toen zijn we in internet gaan zoeken bij de lokale nieuws websites, bij de rouwadvertenties, etc. maar konden helemaal niets vinden. Dus uiteindelijk hebben we de burgertelefoon van de politie gebeld en het verhaal uit de doeken gedaan. De dienstdoende agent kon ons niet direct verder helpen omdat hij niets concreets kon vinden, we hadden helaas niet zijn geboortedatum wat het moeilijker maakte uit te zoeken of er een melding was binnengekomen. Hij zei ons een politieauto naar het adres te sturen om te controleren wat er aan de hand was en we zouden later worden teruggebeld.
Maar 4 uur later hadden we nog niets gehoord en zelf hadden we inmiddels een geboortedatum dus hebben we weer gebeld. Dit keer was er een andere dienstdoende agent. Maar de collega die ons eerder had geholpen was nog aanwezig en kon zich ons herinneren. Toen we de geboortedatum noemden vertelde de agent dat dat het niet meer nodig was geweest om een auto naar het adres te sturen en dat hij ons niets meer mocht vertellen omdat we geen familie zijn en zei dat hij hoopte dat dit genoeg voor ons was.
Ja, dit was genoeg, dit was voor ons de bevestiging van wat we hoopten wat niet waar zou zijn...
Met deze bevestiging kregen we een harde dreun in ons gezicht en waren eerst totaal sprakeloos. Toen kwam de schrik en het verdriet en daarna ook de vragen. Er zijn zóveel vragen..
En vooral de grootste vraag: Waarom heeft hij óns een brief gestuurd? We kénden elkaar nog niet zo goed, we waren nog bezig om elkaar beter te leren kennen. Hij schreef zelf in de brief dat we (nog) niet tot zijn vriendenkring hoorden, maar dat hij zeker wist dat dat zou gebeuren als we elkaar nóg beter zouden leren kennen.
Dit is écht een harde slag. Dan denk je dat je al een aantal zeer erge dingen hebt meegemaakt en dat het niet erger kan, dan komt nog zoiets! Het is ook zó moeilijk voor te stellen dat iemand echt in staat is zichzelf het leven te nemen, ik kan het nog steeds niet geloven..
Echt, hierdoor was gisteren zo een vreemde dag, het neemt je iedere keer weer mee, maakt niet uit wat je doet. Slapen was moeilijk. Ik was gisteren enorm kapot, maar inslapen lukte niet echt. Tussendoor kleine haseslaapjes gehad met gekke dromen over deze vriend, wat precies weet ik niet meer. Pas tegen half 8 vanmorgen sliep ik in.
Eigenlijk moeten we de Kripi (Kriminal Polizei) nog bellen omdat wij een afscheidsbrief hebben gehad. De polizieman van gisteren had ons later nog teruggebeld met het verzoek of we ons bij de Kripi willen melden vanwege de brief. Ik weet niet of we dat ook doen...