Heel in het kort komt het erop neer dat Shanny erg oud is en de ouderdom nu de overhand krijgt. Ze is tussendoor een aantal keer tijdelijk doof geweest, de conditie is erg slecht geworden en als klap op de vuurpijl hebben we aan het begin van de zomer een tumormoeten laten verwijderen. Helaas sinds die operatie is haar toestand nog sneller achteruit gegaan.
Sinds een paar weken weten we ook dat ze een probleem met de ruggewerfel heeft en krijgt medicatie daarvoor. Omdat we zeer bang waren dat Shanny misschien problemen krijgt wanneer we in Nederland bij mijn ouders zijn, hebben we besloten Shanny mee te nemen naar Nederland, zodat we zelf eventueel de beslissing zouden kunnen nemen in het geval dat dit noodzakelijk zou zijn, of dat wanneer ze zou instorten, dat wij i ieder geval bij haar zijn en niet een vreemde.
Natuurlijk is dit alles in goed overleg met de dierenarts gegaan, en heeft hij Shanny eerst onderzocht. Ze was sterk en gezond genoeg om de reis naar Nederland te maken. Uiteindelijk is de reis ook prima gegaan, ze lag lekker in de trein, heeft niet gezeurd of geblaft, en liep ook vlot door ipv. het hele langzame lopen wat ze op slechte dagen doet, we waren echt trots op haar.
De volgende dag zijn we wakker geworden en tot onze grote schrik had Shanny uit haar oor gebloed, en niet zo weinig. Ze had zich uitgschud en daardoor zat de hele kamer onder rhet bloed. Shanny lag te slapen en nadat we haar wakker hadden gemaakt, stond ze kwispelend op en keek alsof er niets aan de hand was en niet begreep waarom wij zo in paniek waren. Niets duidde erop dat ze pijn had, heel vreemd alles. Dus we zijn als een gek naar de dierenarts gereden en die constateerde een bloemkoolvormige tumor in de gehoorgang. Door deze tumor lopen allemaal adertjes en er was dus zo'n adertje geknapt met als resultaat die megabloeding. BAF!!! wat een klap! Weer een tumor! De dierenarts wilde de tumor wegbranden met een laser, maar omdat we maar een week in Nederland zijn, laten we dat liever in Berlijn doen in de kliniek van de falculteit diergeneeskunde in Steglitz. Als we het laten doen. Dit is al de 2e tumor. Afgelopen zomer heeft de dierenarts in Berlijn nog uitgebreid in haar oren gekeken omdat ze ineens doof was. Toen was er nog niets te zien. Wanneer en waar komt de volgende tumor als we deze hebben laten weghalen? Bovendien.. De vorige keer was de narcose al zeer zwaar voor Shanny, is ze er nauwelijks uitgekomen, moeten we haar dit weer aandoen? Ze heeft de laatste 6 maanden meer slechte als goede dagen gehad, ze slaapt heel veel, hoort de bel niet meer, blaft niet meer als ze door vreemden aangesproken wordt. Allemaal dingen die men moet overwegen. De dierenarts kon verder weinig doen, Shanny kreeg een goedje mee om de oren te reinigen, en kon weer gaan.
Gelukkig ging het goed met haar en begreep ze onze paniek niet. Ze had een hele goede dag liep geweldig, had overal aandacht voor en wilde zelfs spelen.
De volgende dag had ze helaas een ontsteking in haar oor. Waarschijnlijk is de tumor toch groter als gedacht en zijn er dus bloedresten achtergbleven wat de boel heeft doen ontsteken. Meer als dat goedje gebruiken kunnen we niet. Gelukkig heeft de oorontsteking niet al te veel invloed. Wel was Shanny minder tierig, lopen ging weer heel langzaam en ze had weinig aandacht voor de wereld om zich heen tijdens het lopen. Dit heeft ons weer laten nadenken, en eigenlijk zijn we nu min of meer afscheid aan het nemen van Shanny. Zodra we weer terug in Berlijn zijn moeten we een hle zware beslissing nemen :(
De afgelopen dagen op stille momenten hebben we veel tranen laten vloeien. Dat zal voorlopig ook nog wel vaker gebeuren. Gisteren hebben we de Chef gebeld. Hij heeft ons vlak voor ons vertrek gezegd dat hij Shanny en ons komt afhalen wanneer het niet goed gaat met Shanny. In principe zou ze dinsdag met de trein kunnen reizen. Maar met die oorontsteking, het slechte lopen wat ze doet en de algemene indruk die we hebben van haar willen we het Shanny niet aandoen om in een drukke trein te moeten reizen. Dat is teveel. Het telkens hen en weer lopen van de mensen, het feit dat ze op de grond moet liggen en misschien nauwelijks plaats heeft omdat er 4 mensen moeten zitten, de angst die we hebben wanneer kinderen in de buurt zijn en op de grond spelen, het overstappen.. Dan is het met de auto rustiger. dan kunnen we onderweg meerdere malen uitstappen zodat ze kan plassen en de beentjes strekken. Dat is in ieder geval het minste wat we nog voor haar kunnen doen.
Man... het idee alleen al dat we een zware beslissing zullen moeten nemen wanneer we weer in Berlijn zijn. Het idee dat Shanny er (misschien) ineens niet meer is volgende week. Ik kan het me niet voorstellen, alsof we in een slechte film spelen. Toch is het zo, en uit liefde voor Shanny is het een goede beslissing om te besluiten dat het misschien wel eens genoeg is geweest.
Ik kan wel janken...
1 opmerking:
Oh, sterkte zeg!
Een reactie posten